De reizen van……. verhalen

 

Om het eiland, tegen de klok in 14-8-2023

Door Tom de Neef

We waren dit keer met drie zeilboten: Louis met Jelle en Aleida, Reinier met Kirsten en Tom met Christa. Met voornamelijk zuiden wind is het dan het handigst om tegen de klok in te varen. Tot het wantij met de vloed mee en daarna ebstroom langs Simonszand en op de Noordzee. Alleen in het Westgat heb je dan het eind van de ebstroom tegen. Terug naar de haven helpt de volgende vloed weer.

Hoogwater rond het wantij was om 10:30. Reinier vertrok 2 uur daarvoor en Louis en Tom namen anderhalf uur marge. Op het wad probeerden we zo veel mogelijk de noordelijke geul te volgen en dat ging zonder problemen. Overal meer dan 150cm diep. Tegen 11:30 zeilden we – niet ver uit elkaar – tussen de Balg en het Simonszand door. Op de Balg lagen een paar dozijn zeehonden en in de geul zwommen honderden jonge bergeenden. De wind was toen nog steeds Z3 en de zon kwam lekker door. Twee uur later – we waren al weer 16 km naar het westen en lagen zo’n vier km ten noorden van paal 7 – hield de wind het voor gezien. Toms boot kreeg bezoek van een jonge tjiftjaf. Die heeft wat mugjes kunnen snoepen in de kajuit en vervolgde toen zijn weg naar het eiland. Na een uurtje dobberen was de hoop op wind vervlogen. Op de motor zijn we verder naar Engelsmanplaat gevaren waar we rond 16:00 aankwamen. Het water was daar bijna op zijn laagst en dan kun je alleen aan het zand van het Westgat aanleggen. Tien passen vanaf de kant is het daar al 6 meter diep. De zon scheen volop en nu kwam er geleidelijk ook weer wat wind. We hebben wat gewandeld en gegeten. Omdat we in het Westgat lagen konden we altijd weg. Je valt daar immers niet droog. Zaak is om niet te vroeg weg te gaan want dan kun je de haven nog niet in. Met hoogwater in de haven om 23:00 kun je er op gokken dat je om 20:30 naar binnen kunt. Dus om 18:30 was het tijd om te vertrekken. De wind was inmiddels Z2 maar de vloedstroom hielp enorm. Met zo weinig wind zeil je vrijwel zonder geluid. In de late middagzon was dat een mooi einde van de dag. Om 20:30 waren we allemaal weer afgemeerd.

Interessant is nog om terug te kijken naar de windverwachting. Die is natuurlijk afhankelijk van de app die je daarvoor gebruikt: Yr.no, Windy of Windfinder. Ze geven niet hetzelfde aan. Twee dagen voor ons vertrek was wel duidelijk dat de dag zou beginnen met Z3. Aan het eind van de middag zou de wind veranderen. Naar NO3 zeiden Windy en Windfinder; naar ZW3 zei Yr. Op de ochtend van ons vertrek was er redelijk wat consensus tussen de apps: Z3 tot 18:00, daarna ZO2. Maar de werkelijkheid was toch echt anders: Z3 tot 13:00, daarna afzwakkend tot nul om 14:00. Vanaf 15:00 komt hij weer langzaam op tot Z2 rond 16:00. Daarna draait hij nog iets naar het oosten. Dat je zelfs een halve dag vooruit niet betrouwbaar de wind kunt voorspellen valt een beetje tegen.

 

Rondje eiland ‘met de klok mee’

Door Tom de Neef

Door de jaren heen is er altijd om het eiland gezeild ‘tegen de klok in’. Je vaart dan vanaf de jachthaven eerst naar het oosten, over het wantij. Via Spruit of Lauwers bereik je de Noordzee. In de middag is Engelsmanplaat een goede plek om te wachten tot het tij weer hoog genoeg is om naar de haven terug te keren. Om dit te doen moet het vloed zijn rond 9 uur in de ochtend en 21:30 in de avond en er moet een niet te harde zuidoosten wind waaien.

De gevaren route

Kirsten Buddeberg en ik deden het in omgekeerde richting, met de klok mee. En dat ging ook goed. De reden om onconventioneel te varen was dat de wind ’s ochtends uit het noordwesten kwam met kracht 3Bft en de voorspelling zei dat hij in de middag zou draaien naar noordoost 3Bft. Met NO3 moet je in het oosten tegenwinds naar zee en dat leek ons minder geschikt omdat het in de Spruit nogal krap is. Met de route die we kozen, konden we rekenen op tegenwind in een klein stukje Zoutkamperlaag, waar het ruim is en de ebstroom helpt bij het kruisen. Scherp zeilen op het Westgat, met stroom mee. Enige ebstroom tegen op zee, maar voor de wind, tot de stroom keert en de wind ruimt naar noordoost. Daarna met ruime wind en vloedstroom mee om de Balg heen. We wachtten naast de Eilander Balg waar die naar het zuiden draait, tot er voldoende water was om over het wantij naar huis te zeilen. Daarbij volgden we vrij nauwkeurig de noordelijkste slenk tot de gele boei ten zuiden van de Kobbeduinen kaap. Het kaartje geeft de route en tijden weer.

NB: als je tegen de klok in zeilt dan is het ook mogelijk om dichter onder het eiland te blijven. De situatie bij Simonszand verandert met het jaar maar als je uit het zuiden komt wijst de weg zich vanzelf. Je kunt dan tussen Balg en Simonszand varen als je diepgang beperkt is. Kom je van zee, dan is het een stuk minder duidelijk hoe je moet koersen om tussen de Balg en de plaat uit te komen. De kaart is wat dat betreft erg onnauwkeurig. (De rode gebieden in de kaart zijn mijn aantekeningen van ondieptes en mosselbanken; de groene routes geven lokale geulen weer. Op deze schaal is de betonning niet zichtbaar.)

 

Wintersport op m.s. “Jalger”

door Iemke Groendijk

Zondag, 1e paasdag 2021

Op de fiets naar Kollum, waar de “Jalger” heeft overwinterd. Daar aangekomen eerst even de navelstreng aangesloten voor wat warmte. Het is de bedoeling om dinsdag naar Heeg te varen om de motor een beurt te geven en de accu’s te vervangen. De chef doet wat bood(t)schappen en het hulpje gaat de masten platgooien.

Maandag, 2e paasdag

Afsluiters nalopen, tussen de buien het dek kuisen en opruimen. In de middag de motor even laten draaien, maar helaas, de accu’s hadden geen zin meer. De chef belt met Heeg en vraagt of de bestelde accu’s aanwezig zijn, ze zijn er. Nu belt ze de heer Herman B. te Harlingen of hij op dinsdagmorgen een accu wil ophalen en van Heeg naar Kollum wil brengen. Het antwoord is ja. 

Dinsdag

Oude accu aan dek gezet; het ding is van 1999 en is gelijk met de nieuwe motor geplaatst. Herman houdt ons ondanks de hagel- en sneeuwbuien goed op de hoogte waar hij uithangt en is om 13.00 uur bij ons. We praten nog een uurtje bij en om 14.15 uur is het alles los en varen. Op De Zwemmer is het nog redelijk weer, maar op het Prinses Margrietkanaal zijn  het vooral sneeuwbuien die elkaar snel opvolgen. Soms is het zicht amper 100 meter en op het Sneekermeer is het net van ton naar ton zicht. In de Jeltesloot wordt het wat beter en als we in de buurt van Heeg komen is het droog, dus prettig afmeren. 

Woensdag

Alles in de “vetloods” wordt nagekeken, lichtaccu’s verwisseld en over de startaccu maakt de baas van het bedrijf de opmerking dat die normaal om de 8 jaar wordt vervangen. 

Donderdag

Terug naar Kollum; het leek wel lente.

w.g. het hulpje

 

Via de Kaapverdische Eilanden 

naar Suriname – en terug

Tussen 20 april 2019 en 24 oktober 2021 maakten onze leden Janet Carette en Hans Veenendaal een zeiltocht die eerst langs de Atlantische westkust van Europa en Noord Afrika ging. Begin februari 2020 legden zij aan in Mindelo op de Kaapverdische Eilanden na een overtocht vanuit La Gomera op de Canarische Eilanden. “We zijn nu echt Europa uit” constateren ze in hun verslag. Hieronder de aanloop naar Mindelo.

 

Op maandag 17 februari 2020 meldden zij:

“Het is dag 1 van onze grote oversteek naar Suriname. Na eerst nog even diesel te hebben getankt, zijn we op zondag 16 februari om 15.15 uur lokale tijd vertrokken uit Mindelo, Kaapverdië. We hebben eerst op de fok gevaren, waarna we halverwege de nacht samen de genua uitgerold hebben. Het kostte ons moeite bij de eilanden weg te komen, maar inmiddels speren we over de oceaan.”

Na een Atlantische oversteek van 16 volle dagen arriveerden zij op hun bestemming, Marina Waterland in Suriname. Hieronder een foto van dat tropische paradijs.

Ook in Suriname kregen zij te maken met de gevolgen van het Corona-virus, waardoor de verdere reisplannen ingrijpend moesten worden aangepast. Hier een deel uit hun bericht van dinsdag 5 mei 2020:

“We zijn hier nu alweer twee maanden. En dan te bedenken dat ik na drie dagen al weer weg wilde. Ik mis de frisse zeewind nog steeds. We hebben besloten binnenkort samen met schipper T. op zijn boot, een Beneteau van 15 meter, terug naar Nederland te varen. We kunnen natuurlijk ook terugvliegen, maar eigenlijk vinden we terug zeilen beter bij ons passen. We verwachten half mei te vertrekken. Het zal een bijzonder en leerzaam avontuur worden. 

Dit is ons zeilplan: We varen eerst de Suriname-rivier af, de oceaan op. Daarna koersen we een week lang naar het noorden, van de kust af en met de passaatwind van opzij. Daarna kunnen we hopelijk naar het noordoosten afbuigen, richting de Azoren. We proberen zoveel mogelijk om het Azoren-hogedrukgebied heen te varen. Waarschijnlijk moeten we het laatste stuk naar de haven van Horta op Faial motoren. Zoals de zaken er nu voor staan, mogen we daar alleen ankeren en onze voorraden aanvullen. Vervolgens varen we met een boog op Fallmouth af en dan door het kanaal naar Nederland. Een niet te onderschatten tocht van ruim 4600 mijl. We denken eind juni in Nederland aan te komen, haven onbekend”.

Uiteindelijk is de terugreis eind mei begonnen. 

De volgende passage is uit hun  bericht van 16 jun 2020i:

“Ik blijf met scheepshondje Happy binnen in mijn kooi, achter in de boot. Ik hoor van alles. Krakende en piepende lijnen, klapperende zeilen en enorme dreunen, doordat de punt van de boot op de golven klapt. Als alles buiten weer onder controle is, kletsen de mannen nog even na en gaan ze naar bed. 

Net toen we dachten dat het klaar was, kwamen de slechtste dagen. Alles grijs, grijzer, grijst, veel buien en het ergste: flinke golven van opzij. Dat was niet zo fijn en we waren alle drie een beetje katterig en moe. Buiten zitten was geen optie. De kuip werd regelmatig met oceaan- en regenwater overspoeld. Twee dagen binnen zitten of beter gezegd liggen op bed was het beste. Luisteren naar het krakende houten meubilair van de boot. De kok, ik dus, laat het koken aan schipper T. over, die door de trek drie jaar oude Spaanse blikken opentrekt: linzensoep met tonijn. Niet al te warm maken, dan kun je het gelijk en snel opeten. Ik pas. Wat blijkt: bijna alles uit blik is nog jaren na de houdbaarheidsdatum goed te eten. De mannen hebben sinds twee dagen een lange broek aan. Het is iets kouder geworden, vooral ‘s nachts en in de ochtend. Ik stel het nog maar even uit. Het is nog prima te doen en ik hoop dat de warme kleding en zeilpakken nog lang in mijn koffer kunnen blijven. 

Ik heb ook nog een paar leuke oceaanberichten. Sinds vandaag bevinden we ons op een afstand van minder dan duizend mijl (930 mijl) tot de Azoren en zijn we uit het orkaangebied (boven 30 graden NB). Afgelopen zondag zijn we gaan douchen, dat werd tijd! We begonnen een beetje te stinken en mijn haren stonden – zonder elastiekje – recht op mijn hoofd door al het zout. We zien op de weerkaarten een storm op de Azoren. Het zal toch niet…. ‘Gelukkig’ zijn we nog een eind weg.” 

De storm blijft ze bespaard; ook een gebied met windstilte kunnen ze door de koers te verleggen grotendeels vermijden. Op 26 juni kan trots worden gemeld dat de boot voor anker ligt in de haven van Horta op het eiland Faial (Azoren).

Na een verblijf van een week op de Azoren wordt de reis vervolgd richting Falmouth. En dan gaat het ongeveer 100 mijl voor de Engelse kust helemaal mis. Hun boot werd geënterd, eerst door de Franse douane en later door de Britse kustwacht, vermoedelijk op zoek naar drugs. Uiteindelijk moet de laatste etappe van Engeland naar huis per vliegtuig en tenslotte met de veerboot worden afgelegd, waar ze in juli 2020 arriveren

Het hele avontuur staat uitgebreid beschreven in  http://zeevalkopreis.blogspot.com/2020/07/geenterd.html  

Lees het!

In januari 2021 is de reis vanuit Suriname hervat voor een uitgebreide tocht langs de Caribische eilanden. Besloten is om half mei terug te keren naar huis, vanuit Sint Maarten en via de Azoren.

De Zeevalk

Na een uitgebreid bezoek aan de verschillende eilanden  van de Azoren is de oversteek naar La Coruna gemaakt, aankomst op 4 september 2021.  De wereldreis wordt via Brest naar Schiermonnikoog afgesloten.  Daar zijn zij op zondag 24 oktober bij stralend weer gearriveerd. 

Alle berichten over de tocht zijn te vinden op http://www.zeevalkopreis.blogspot.com

Hun eerste post, over het vertrek, getiteld De trossen zijn los! staat hier:

http://zeevalkopreis.blogspot.com/2019/04/de-trossen-zijn-los.html

 


Oktober 2018

Op en neer naar Noordpolderzijl

Begin oktober, het lijkt nog wel volop zomer. Vooral op het einde van de tweede week zijn de vooruitzichten heel goed en het is springtij. Langzaam rijpt het idee om dit zeilseizoen af te sluiten met een tochtje naar Noordpolderzijl. Wel langs gevaren dit seizoen maar niet aangedaan. Bovendien brengt springtij de mogelijkheid om over het wantij vlak onder Schiermonnikoog door te varen en het tij is daar gunstig voor, hoogwater rond het middaguur. Vriend Jelle gepolst over dit idee; was gelijk enthousiast. Het wordt donderdag en vrijdag, 11 en 12 oktober. Het plan is eenvoudig: Zo vroeg mogelijk de haven uit, onder Schiermonnikoog door en daarna verder de kortste weg naar Noordpolderzijl. Er kan niet worden getreuzeld want in hetzelfde tij dat we het eiland verlaten moet Noordpolderzijl worden binnengelopen; dat lukt dus niet altijd want ondanks dat hoogwater met je meeloopt naar het oosten moet wel dik 15 mijl worden afgelegd door een wirwar van geulen en platen.

Donderdagmorgen zijn we voor tienen de haven uit met volledig opgetrokken kiel, diepgang dan 70 centimeter, een beetje door de blubber varen. In de Grote Siege een klein stukje naar het zuidwesten en dan naar het oosten over het wantij onder Schiermonnikoog tot aan de Eilander Balg. Geen boeien meer maar een digitale kaart met waypoints van de Wadvaarders en genieten maar. Eerst te weinig wind maar al gauw genoeg om alleen op het zeil te gaan. In die stilte is het pas echt genieten van de laatste wildernis van Nederland.

Onder de oostpunt van Schiermonnikoog, Willemsduin.

Beetje goed letten op kleur van het water, de golfpatronen en de stroming kan ook helpen om niet aan de grond te lopen in dit onvoorspelbare water. Dat lukt zonder één keer aan de grond te lopen. Dik twee uur en we zijn in de Eilander Balg, water genoeg, dus even ontspannen met een bakje koffie. Hier speelt weer een ander natuurverschijnsel een hoofdrol, stroom vanaf de Noordzee tegen totdat we deze geul verlaten en onder Simonszand door de Spruit bereiken. Dan krijgen we stroom mee, maar veel is het niet meer. Ten oosten van de Spruit loopt de Zuid Oost Lauwers. Die is zo dichtbij dat het lijkt of het niet uitmaakt waar je oversteekt. We houden ons toch maar aan de kaart, hier vastlopen zou jammer zijn.

Beetje geconcentreerd sturen is wel nodig.

In de Zuid Oost Lauwers kunnen we echt opschieten, zeker in het laatste stuk dat naar het oosten loopt. Met ruime wind schieten we lekker op, Noordpolderzijl komt in zicht en het is anderhalf uur na hoog water. Dat wordt nog heel spannend. Bij de scheidingston ZOL-VN is het nog twee mijl naar het zuiden om in het piepkleine haventje te komen. Proberen maar, op de kaart staan een hele rij kleine groene tonnen. We zien nog niet de helft en dat is niet omdat het zicht slecht is, ze zijn er gewoon niet!! De eerste vier of vijf tonnen passeren we zonder probleem, dan gaat het alarm af, van 90 naar 60 cm binnen een paar seconden. Je gaat nog even door omdat je denkt “ ik zit in de tonnenlijn, het zal een drempeltje zijn”. Maar nee, we zitten zo vast als een huis, wat we ook proberen, met als enig resultaat een vijver achter de boot waar we later de afwas in doen.

Als in de uren daarna het water wegloopt, zien we langzaamaan op pakweg 50 meter ten oosten van de boot de geul die ons in Noordpolderzijl had moeten brengen. De boeien die misten hadden de bocht in de geul moeten aangeven.

Het  in onwetendheid  afsteken van de bocht heeft ons de das omgedaan. Later als het water helemaal weg is lopen we langs de geul tot aan het laatste rechte eind dat langs de rijsdammen naar de haven voert. Maar vooruit, droogvallen is ook mooi.

Tijdens onze avondmaaltijd dringt het tot ons door. Morgen is er bij hoog water 1 dag na spring meer water, maar zal dat er ook zijn als het uit zuidelijke richting blijft waaien, dat is de vraag. Wat uiteindelijk zeker is dat we vannacht gaan proberen om in de geul terecht te komen. Dus vroeg naar bed om 12 uur opstaan en afwachten of er genoeg water komt, het anker leggen we vast in de goede richting.

In het donker alles stand-by. Zaklamp, digitale kaart, google maps satelliet waarop je prachtig de geul kunt zien, hadden we dat maar eerder bedacht, een volgende keer zeker. Om half twee is het hoog maar echt drijven doen we nog niet. ’t Heeft lang geduurd, een uurtje schat ik, maar al hobbelend bereiken we uiteindelijk de geul, zoeken kriskras onze weg naar de scheidingston van de Zuid Oost Lauwers. Drie meter water, wind uit het zuiden, even opsteken naar de rand van de geul, de kans is niet groot maar er kan nog iemand langskomen, anker uit en slapen. Om vijf uur rolt de boot op z’n zij en wij tegen de wand van de boot. Onmogelijk maar waar, de wind is naar het noorden gedraaid waait best stevig en wij zijn om het anker gedraaid en drooggevallen op de steile wal. Het moet blijkbaar zo zijn deze trip.

Op de steile wal van de ZO Lauwers met een zeehondje achter de boot.

Dat wordt dus uitslapen wat we best kunnen gebruiken. Negen uur op, een stevig ontbijt, drijven en zeilen om 10.30 uur precies. Wind uit het noordwesten die langzaam toeneemt. Op het Pieterburenwad, verder de hele dag geen bootje te zien, loopt een boeienlegger van Rijkswaterstaat ons achterop. We overwegen om hem op te roepen om die tonnetjes van Noordpolderzijl eens goed neer te leggen. Maar ach, het seizoen is voorbij en de charme van Noordpolderzijl is dat er zelden iemand komt met de boot. In een recordtijd bereiken we Lauwersoog geheel op zeil, beter kan niet. In de winterthuishaven Noordergat mogen we de boot aan de passantensteiger laten liggen. Om 15.30 uur zitten we aan boord van de veerboot naar huis. Een gedenkwaardige afsluiting van ons zeilseizoen.

(Met dank aan Louis Wiersema en Jelle Vermaat)


2018
Volg ook Auwert en Alida Dijkstra op facebook


2017 

Janet Carette en Hans Veenendaal

De Zeevalk

Aluminium zeiljacht, lengte 10,5m

Waterverplaatsing 7000 kg
Ophaalbaar midzwaard
Diepgang 0,63/2,07 m

Zeilen: grootzeil, fok, genua, gennaker en stormfok

 
 
 
 
goedemorgen!
wij liggen nu in Yarmouth, het is net als op Schiermonnikoog lekker vakantieweer
hier een stukje voor de site, het gaat over onze dag van Cherbourg naar Alderney
het komt uit onze blog Zeevalkopreis (google maar als je dat leuk lijkt), daar staan bij het stukje ook foto’s
 
Donderdag 8 juni
 
Volgens de weerberichten kunnen we nu naar Alderney zeilen. De wind zou later op de middag aantrekken, maar dan zouden wij al binnen zijn. Het is ongeveer 23 mijl. Wij vertrekken iets eerder dan Bert en Lia die ook naar Alderney wilden. Hans is meer gefocust op de Race van Alderney, dan Bert, waar we met stilstaand water langs willen zeilen.
 
De stroom in de Race is zo sterk dat je als je niet goed oplet erin wordt gezogen en dan is er geen weg meer terug. Wij vertrekken omstreeks 3 uur voor hoogwater Dover. Langs de kust heb je een beginnende west gaande stroming. Vanaf de westpunt van Cap de la Haque schuif je steeds meer naar het noorden om ruimte te maken voor de Race.
 
We hijsen het grootzeil en de fok in de voorhaven. Er gaan meer bootjes weg. Ook zij zullen wel verwaaid hebben gelegen. Er gaan een stuk of 3 onze kant op. Altijd leuk om met een paar bootjes te kunnen optrekken. Al gauw merken we dat de wind die we nu hebben niet voorspeld was. Het waait goed hard en rond de kaap staan aardig hoge golven. Door de stroom gaan we knetter hard, soms wel 11 knopen. Dit heeft ons bootje nog nooit meegemaakt. En wij ook niet!
 
We moeten bij het aanlopen van Alderney goed uitkijken naar een golfbreker die nog 80m doorloopt de zee in. Als we de baai naderen willen we de fok inrollen. Dit geeft opnieuw problemen. Hans krijgt de fok niet goed ingerold en met deze harde wind klappert het alle kanten op. Ik probeer nog met een zeilbandje het zeil vast te binden, maar de schoten zwaaien gevaarlijk alle kanten op en het is niet te doen. We zeilen nog steeds met grootzeil de baai in en laten het zakken als we beschutting hebben nog steeds met een klapperende fok. Hans loopt naar voren en gaat met zijn volle gewicht aan de fok hangen zodat deze helemaal naar beneden komt. Rust in de tent. Wat een geweld en lawaai.
 
Nu moeten we de boot aan een mooring vastleggen. Ik stuur recht op een mooring af en Hans pakt vanaf de zijkant, dit is de laagste punt van de boot, de ring waar de touwen door heen moeten. Gelukkig gaat dit goed en we liggen vast. We gaan wel aardig heen en weer, maar na zo’n ruig tochtje kan dat ons even niks schelen. De fok ligt nu op het dek en we laten deze daar lekker liggen. Het waait te hard om er nu iets mee te willen doen. Er liggen niet veel bootjes in Alderney. Dat komt zeker door de aanhoudende harde wind. Ook Bert en Lia komen niet.
 
Tegen 5 uur bellen we een taxibootje, dat ons naar de wal brengt. Leuk om een nieuw eiland te ontdekken. We doen een klein verkenners rondje en gaan dan de kroeg in. We lusten wel een biertje. Hans gaat voorop en je ziet iedereen aan de bar kijken en vooral denken. Wat moeten die vreemden hier. Het zijn vooral vaste stamgasten. Dit is hun tweede huis zij zijn het meubilair van de kroeg. Ik wilde gelijk bij de deur zitten, maar Hans loopt helemaal door naar achteren. Ik voel me niet gelijk op mijn gemak, maar we vinden een goed plekje bij een raam. We bestellen 2 kleine biertjes.
Het zijn voornamelijk bouwvakkers die er zitten en ze drinken allemaal halve liters. Eerst werd er niks gezegd en staarden ze een beetje voor zich uit. Na een uurtje en 2 liters bier verder gaat er iemand praten. Op een gegeven moment kijken we op de klok en we zien dat het nog maar 5 uur is. De klok is een uur terug gegaan, Engelse tijd.
Tegen half 7 gaan we eten. We eten in een sjiek restaurantje van een Engelse Lady van 85 jaar. We krijgen een tafel met uitzicht op de baai. Als we terug gaan met de taxiboot regent het hard en we worden kletsnat. Morgen gaan we het eiland rond wandelen.
 
Kijk voor meer reisinformatie op de blog http://zeevalkopreis.blogspot.nl/search?updated-max=2017-06-24T04:31:00-07:00&max-results=10
 
 
groet
 
Janet en Hans